Why our life?

why every thing we need we couldn't find it?
why the people that we need are always missing?
why our life is seeming perdiciouls ?
why our daily life motion seems boring?
? why we're feeling that we're always that we're in unconsious mode
why our life is so small that even we couldn't see ?
why we couldn't see our mistakes or our negative points?
why our emotion is always in fazing motion?
?why the friends, if they haven't the ability to hear you
Can any one answer me?????????????

انا رايى بصراحة ان الاحاسيس دى اى انسان منا ممكن يقابلها فى حالات الحزن او الجرح بس بيشوف الدنيا ضيقة جدا وبيلاقى نفسه وحيد وان كل اصحابه باعوه .... وبيكون عادة فى الحالة دى غلطان لان مش معنى ان حد جرحه ان كل الناس سيئة ومش معنى ان الحال ساعات بيكون مش تمام ان الامور هتدوم ( دوام الحال من المحال )
اما فى حالة الفرح الناس كلها بتبقى كويسة والحياة زى ما بيقولوا لونها بمبى وبتتنسى كل الالام
المهم ان احنا لحظة الفرح مانفرحش اوى ولحظة الحزن ماننغمسش فى احزاننا عشان ماتحبطناش
وربنا يسعد ايامنا كلها
وشكرا على الموضوع المتميز

انا شايف اننا لازم نفكر فى نفسنا اكتر ونشوف ايه الاخطاء اللى فينا علشان نشيل من حياتنا كلمه (why)
علشان انا من وجهه نظرى ان مش دايما بيكون سبب الاخطاء اصدقائنا والناس القريبين مننا اوقات كتير بنكون احنا الغلطانين واسهل حاجه بنعملها اننا نلوم اقرب الناس لينا ..
يبدو ان ده الشى الوحيد اللى من خلاله بندارى عن عيوبنا...!
حقيقى موضوع جميل ومليان وايات